VERSLAG MAART 2019 (Olga , Noa , Blanche , Jessica , Bea en Bellinda )

 

Eind maart 2019 gingen we met ons clubje van 6 voor de eerste keer mee naar Gambia met Bellinda, die al 15 jaar actief met het Picca-project bezig is.

Ons doel was een handje mee te helpen in het Piccaschooltje in Kerr Serign. In het schooltje komen dagelijks ongeveer 200 kleutertjes naar de klas waar ze gratis onderwijs krijgen door enkele enthousiaste leerkrachten.

Picca heeft ook een medische post waar de mensen uit het dorp terecht kunnen voor wondzorg en andere medische problemen.

De leerkrachten, directeur, verpleger, onderhoudspersoneel en de nachtopzichter worden allen betaald door de VZW Picca for Gambia. De lokale overheid komt jammer genoeg financieel niets tussen. We droegen ons steentje bij in het onderhoud van de gebouwen maar ook aan het inhoudelijk pedagogisch project van de school.

Terwijl de een ene groep aan het schilderen was waren anderen in de klassen aan het lesgeven . Via spel en muziek was er ook heel veel plezier .

 

Omdat we allemaal erg onder de indruk terugkeerden naar België en er veel zin in hadden planden we een volgend bezoek aan het schooltje, aanvankelijk begin april 2020. Covid 19 dwarsboomde echter onze plannen maar 27 oktober 2021 vertrokken we eindelijk richting Banjul, hoofdstad van Gambia. Door onvoorziene omstandigheden was onze groep van 12 tot 8 deelnemers herleid.

​

​

​

 

VERSLAG OKTOBER 2021 ( Jessica , Bea , Ann, Conny , Jo en Rita , Helen en Bellinda)

 

Na een vlucht van 7 uur kwamen we aan in Gambia. Ook daar golden heel wat Covid 19 controles maar eens buiten mochten onze mondmaskers in de handbagage. De rit , die Modou zoals elk keer regelt voor Bellinda , naar ons hotelletje,  bracht alvast heel wat emoties boven, enerzijds geluk van hier terug te zijn, anderzijds onder de indruk voor sommigen die hun eerste keer meekwamen.

Het regenseizoen was nog maar net voorbij en we zagen overal nog grote plassen water in de ‘straten’. Het toeristisch seizoen was nog niet echt van start gegaan, maar hier en daar was wel al een hotel of restaurantje open.

Na een deugddoende nachtrust en lokaal ontbijtje, vertrokken we te voet richting ons Picca-schooltje. Omdat er elk jaar van alles verandert, is het soms even zoeken welke baantjes we moeten nemen. Gelukkig kwamen we in het dorp mensen tegen die Bellinda direct herkenden en ons de juiste weg toonden. Daar aangekomen stonden de kinderen en leerkrachten ons al op te wachten en zorgden voor een hartverwarmend ontvangst.

​

​

 Na heel wat omhelzingen, knuffels en liedjes verkenden we het gebouw en maakten een planning op van wat allemaal te gebeuren stond. Een deel van het dak moest hersteld worden en ook het plafond van een klasje was volledig vernield door het voorbije regenseizoen. De school kon aan de buitenkant een opfrisbeurt gebruiken en ook alle klasjes snakten naar een nieuw laagje verf. Nog niet alle klasjes hebben een vloertje, dus planden we ook om in één van de klasjes een vloer te leggen. Heel wat van de stoeltjes en tafeltjes waren stuk, deze werden 14 jaar geleden met een container vanuit België verscheept. We regelden een lokale schrijnwerker, die er voor zorgde dat de stoeltjes en tafeltjes waar nodig hersteld werden. Ook voor onze medische post hebben we uitbreidingsplannen en hopen we op extra medicatie vb Malariapillen, ontsmettingsproducten, ….

Uiteraard vallen er daarnaast nog heel wat andere werken te doen, maar gezien ons beperkt budget kunnen we  niet alles in één keer. Die staan op ons to do lijstje voor een volgend bezoek.

Iedereen van het schooltje vroeg wel een babbeltje met Bellinda om allerlei redenen. Ondertussen schoten wij in actie. Elke ochtend startten we met een overlegje waarop we afspraken wie wat zou doen die dag. Jo ( als enige man van ons gezelschap ) richtte samen met enkele van de locals hun pijlen op het dak en het plafond in de klas. De dames schoten in actie en zorgden voor een laagje verf op de muren van de klasjes, de toiletten en de bijhorende poetsbeurten. Het spreekt voor zich dat we met 11 ruimtes wel wisten wat te doen.

​

We besloten tijdens het weekend en 1 november verder te werken, vermits de kindjes dan geen klas hadden en dat wat gemakkelijker werkte dan wanneer er 250 kindjes nieuwsgierig rond lopen die je allemaal even een handje of een knuffel komen geven.

Zoals reeds gezegd was er ondertussen ook een lokale schilder de volledige buitenkant van de school aan het verven. Een vriend van de schilder heeft terug een mooi schild en benaming op onze schoolmuur aangebracht . Het metalen bord met onze naam en contactgegevens werd ook opgefrist . Het emailadres van Picca en nummer van Bellinda komen soms van pas als er toeristen in de buurt zijn en voor de school iets willen betekenen.

​

Ook ouders van het dorp contacteren ons zo geregeld.

Op regelmatige tijdstippen kwamen er mensen uit het dorp dag zeggen. Heel wat mensen kennen Bellinda en ze vinden het altijd fijn om haar terug te zien. In de namiddag werd er af en toe een schotel Chicken Benechin voor ons gebracht. We weten dat hun voedsel heel schaars is. Dit toonde dan ook hoe erg ze waarderen wat we voor het schooltje en de kinderen doen  en betekenen.

Eerlijkheidshalve moeten we ook toegeven dat we na onze dagtaak genoten van een verfrissende duik in de zee of het zwembad.

Als we dan zo ver gevlogen zijn, moeten we natuurlijk ook een deel van het land bezoeken. Op dinsdag en woensdag namen we de tijd om wat van Gambia zelf te zien. We trokken op avontuur met Seedy, vriend en onze lokale gids die voor ons gezelschap een busje geregeld had. We bezochten de hoofdstad Banjul en de haven, waar de containers toe komen. Vervolgens gingen we naar Lamin Lodge waar we uitleg kregen over de oestervangst en hoe de schalen van de oesters gebruikt worden om een soort kalkverf van te maken.

We sloten onze eerste dag af met een bezoek aan de haven van Tanji, waar dagelijks de bootjes toe komen met vers gevangen vis. Wat een drukte van jewelste. In overdekte barakken werd ter plaatse een deel van de vissen direct gerookt of gepekeld. Het andere deel wordt verkocht op het strand. Onze HACCP-normen zijn daar blijkbaar niet van toepassing 😊

​

​

De 2de vrije dag brachten we een bezoek aan de market van Serrekunda, waar het ene kleine winkeltje/ kraampje naast het andere staat. Een deel overdekt en een deel in open lucht. Vermits er nog heel weinig toeristen aanwezig waren, probeerde iedereen ons wel iets te verkopen. Daarna een bezoekje aan een Batik-fabriek en we sloten onze dag af met een wandeling en boottocht in Makasuta, het heilige bos. Conny legde hier een herdenkingssteen op een zorgvuldig uitgezochte plaats aan de oevers van de Gambiastroom ter nagedachtenis van een goede vriendin, een ontroerend moment.

De laatste dagen werkten we af wat nog niet klaar was en de allerlaatste dag deelden we  onze cadeautjes uit in de klasjes. Snoepjes, ballonen, balpennen werden met een grote glimlach in ontvangst genomen door de kindjes. We organiseerden vanuit Picca ook nog een voedselbedeling voor de mensen uit het dorp. Het raakt je voor de zoveelste keer als je ziet hoe kinderen en ouders komen aanschuiven voor een kilo rijst, enkele aardappelen en een ui. Dan realiseer je je nog maar eens hoe weinig de mensen ginder hebben en je toch altijd met een glimlach tegemoet komen. Ieder van ons had nog wel wat extra mee zoals zeep, tandpasta, rugzakjes, … . We gingen de laatste dag dan ook langs in enkele compounds, woongemeenschappen, waar we dit alles konden afgeven.

De voorbije 10 dagen bracht bij iedereen van ons wel wat teweeg. We hadden een super fijne groep die er ook voor elkaar stond als dit nodig was. Het was een emotioneel afscheid in Kerr Serign en ook in Zaventem maar we blikken met alleen maar warme gevoelens terug op onze reis. Voor Bellinda de zoveelste keer, voor de anderen de 2de keer of de eerste keer maar voor de meesten van ons zeker niet de laatste keer. We kijken alvast uit naar onze volgende trip eind maart 2023.